III 2024, trasa stand-upowa Do Bigosu

Rozpoczęłyśmy projekt ogólnopolskiej babskiej trasy stand-upowej z Magdą Drojman, Karoliną Pańczyk, Martyną Podwysocką, Dolly i Agnieszką Matan.

I 2024, Power Camp, Przesieka

Ten rok przywitałam szkoląc sportowców w wykorzystaniu improwizacji w życiu i relacjach, a do tego morsowałam w górskim potoku, pod wodospadem (to moja czapka po prawej).

XI 2023, Barcelona Improv Festival

Kolejny festiwal, na którym reżyserowałam Mikrokosmos z międzynarodową obsadą. Uczyłam, prowadziłam dżem i pomagałam w organizacji, pełniąc funkcję dyrektorki wykonawczej festiwalu. Zdjęć jeszcze nie mam, ale będą.

X 2023, Podcast Nie Tylko Pytania

Z radością przyjęłam zaproszenie do podcastu Jaśka Wasilewskiego – zapraszam do wysłuchania, na youtubie, Spotify i w aplikacjach podcastowych.

VII 2023, Festiwal JO w Toruniu

Piękny festiwal, błyszczący brokatem. Przyleciałam na niego ze świeżutkim tatuażem, prosto z Mediolanu. Jak zawsze z radością zagrałam z 7 Kobietami w Różnym Wieku, tym razem po polsku, za to z Brytyjskim muzykiem, Philem Lunnem.

Dzień Kobiet z Niplodramem, Warszawa

Nie ma to jak zagrać z jedną z najśmieszniejszych grup w tym kraju!

Power Campy, Kaszuby

Dwa razy w tym roku uczyłam impro sportowych świrów (i morsowałam!) podczas wyjazdów organizowanych przez Adriana Hoffmana.

2023 Stand-up

W tym roku dałam sobie czas na spokojne rozwijanie tej sztuki, przez inne priorytety – ale i tak działałam, a rok 2024 będzie już pełen stand-upu!

X 2022 – VI 2023 Nowy Sezon Warsztatowy

wtorki, 17.30-19.00, Młode Impro (studenci UG)
wtorki, 19.15-21.00, Grupa podstawowa (wstęp do krótkich form)
środy, 17.30, Grupa średniozaawansowana, (wstęp do długich form)
środy, 19:15, Tylko Poważni Gracze

VIII 2022, Operacja

„Po tym, jak ci poderżną gardło, stand-up nie wydaje się już taki przerażający” – pomyślałam i tak oto mam za sobą 12 występów i 1 operację usunięcia tarczycy. Piszę o tym, bo po pierwsze i tak zauważycie moją szramę na szyi, a po drugie, może ktoś zauważy u siebie objawy i potraktuje je poważnie. Choroba Gravesa-Basedowa wyłączyła mnie praktycznie z wszelkich aktywności w ostatnich miesiącach, a utrudniała mi życie przez ostatnie 7 lat. Oto, co napisałam, jak już się w szpitalu obudziłam po wszystkim: „Kochani, oto powód, przez który ostatnie pół roku nie mogłam robić żadnych planów i ImproKampów. I w ogóle niewiele mogłam robić. Teraz będę odpoczywać, a potem wrócę do Was z moją wytęsknioną, zajebistą energią, którą choroba Gravesa-Basedowa mi bardzo odbierała. Jeśli czujecie się zmęczeni, macie wahania nastroju, metabolizmu, snu, lęki, nerwy, albo serce Wam wali, męczycie się błyskawicznie, włosy wypadają – nie zaszkodzi do listy badań krwi dopisać TSH na start, a dalej FT3 i FT4. Większość przypadków wokół nas dotyczy kobiet i Hashimoto (niedoczynności), ale, drodzy koledzy, wiem, że ta kultura nie sprzyja Wam przyznawać się do objawów psychologicznych, ale znam jednego takiego, który dzięki zbadaniu ich szybko pozbył się nowotworu przytarczycy. Nie znam nikogo, kto miałby Gravesa-Basedowa i nadczynność, ale służę moim 7-letnim doświadczeniem, które właśnie dobiegło końca. Szerzej na ten temat napiszę, jak już nie będę naćpana, bo nie umiem teraz po polsku, dbajcie o siebie, tarczyca to gówno i wspierajcie tych biednych chorych, nie bagatelizujcie, bo to często jest piekło na płaszczyźnie fizycznej i psychicznej, a jak zbagatelizujecie nadczynność u siebie, to zawał, wylew i czapa, pozdro z miłego szpitala”. Teraz już czuję przypływ sił witalnych, to w nadchodzącym sezonie będzie ogiiieeeeeńń!

VII 2022, Teatr Szekspirowski, Gdańsk

W ramach bifora przed Festiwalem Szekspirowskim zagrałyśmy z 7 Kobietami w Różnym Wieku dwa spektakle improwizowane. Pierwszy, inspirowany „Hamletem”, zagrałyśmy z Bebe i Agnieszką, a drugi, inspirowany „Burzą”, z Alicją i Karoliną. w „Burzy” wsparła nas na scenie młodzież z gdańskiego Monaru, z którą miałam serię warsztatów w ramach akcji „Szekspir: Rozgrzewka!”. Mam szczerą nadzieję na zdobycie jakiegoś dofinansowania na stałe warsztaty z nimi!

VI 2022, Finał Sezonu Warsztatowego, Bunkier, Gdańsk

Upływ lat mogę śledzić po tym, że nadchodzi kolejny występ kończący rok warsztatowy. Tym razem grupy Młodego Impro i 30-latków zaprezentowały impro gry, Armando i zremasterowany format Kompanowy, czyli Prywatnego Detektywa!

V 2022, Podcast Nieporozumienie

Miałam przyjemność gościć w podcaście u Bartosza Zalewskiego, a tak pięknie to opisał: „Moją gościnią była trójmiejska improwizatorka o zasięgu światowym, która do sztuki tworzenia postaci i narracji na bieżąco stosuje szkiełko, oko i serce pełne. Gosia Różalska miała okazję poznać naprawdę wszelkie odmiany komediowej (i nie tylko) improwizacji, przeskakując języki, kontynenty i wszelkie granice, a jej ciekawość prowadzi ją do coraz to nowych wniosków.”

X 2021, X 2022, The Office Impro

Życzenia jednak trzeba wypowiadać na głos – z Kaliną mamy urodziny tego samego dnia i zażyczyłyśmy sobie impro The Office, w 107, ale z ziomeczkami z Warszawy – prawie wszystko się udało, tylko trójka nie dotarła przez różne przeszkody. Spoiler – 7.10.2022 r. zagramy jednak z nimi na Improdromie w Bydgoszczy! W tym spektaklu zagrali Jerzyk Wierzbicki i Juliusz Roszczyk z Impów (Jacek Mikulski zagra na Improdromie), Kamila Polińska, Mariusz Ciechoński i Kalina Kubica (zabrakło jeszcze Karoliny Pańczyk i Maćka Pawłocha z Niplodramu). Skład – marzenie. Będziemy powtarzać!

IX 2021, DOLi, Wrocław

DOLi jest rewelacyjnym festiwalem, mieszającym improwizatorów w całej Polski w różne projekty i spektakle. Miałam wielką radość tak z grania, jak i z oglądania. Zawsze dużą frajdą jest granie do inspiracji od specjalistów z innych dziedzin i w tym przypadku zagrałam spektakl inspirowany historiami ze starego Wrocławia. Odwiedźcie DOLi w przyszłym roku!

X 2020, Zurych, Szwajcaria

W październiku miał miejsce chyba jedyny międzynarodowy festiwal, który nie został zawieszony na czas pandemii. Do ostatniej chwili nie wiedziałyśmy z Bebe czy uda nam się opuścić kraj – i czy uda nam się do niego bez przeszkód wrócić. Spunk, zwany przeze mnie Igrzyskami Śmierci, był wielkim wyzwaniem dla organizatorów. Sprawili, że wszyscy czuliśmy się bezpiecznie, jednocześnie nadal dobrze się bawiąc, przy wielu koniecznych obostrzeniach. Jedynie na czas bycia na scenie mogliśmy zdejmować maseczki, a grając nie mogliśmy się do siebie zanadto zbliżać. Wyzwaniem było ciągłe modyfikowanie line-upu spowodowane zmieniającymi się obostrzeniami, problemami w podróżowaniu i chorującymi artystami. Mimo tego wszystkie warsztaty się odbyły i zagraliśmy cały tydzień występów, od gier, przez eksperymenty ze światłem i graniem w gibberish, po wykorzystanie aktualnych wiadomości. Doskonały festiwal, mnóstwo pracy artystycznej, prób i warsztatów.

VII 2020, Zielona Góra

Razem z Władysławem Sikorą zamknęliśmy się w domu na dwa dni i nagraliśmy pięć odcinków podcastu, w którym rozmawiamy:

1. O kryzysie polskiego kabaretu, o buncie jako fundamencie twórcy komediowego, o relacji z widownią, improwizacji i stand-upie, a przede wszystkim o tym czy da się uczyć komedii.
2. O początkach i czasach świetności Kabaretu Potem, wyłapujemy inspiracje ze środowiska Zielonogórskiego Zagłębia Kabaretowego i dostrzegamy przemiany wynikające z rozwoju improwizacji i stand-upu. I co najważniejsze – analizujemy sposoby tworzenia komedii, by mieć wpływ na przyszłość tej sztuki.
3. O wpływie transformacji ustrojowej na komedię w Polsce, o cenzurze w telewizji, o tym jak brać się do pisania i konstruować program kabaretowy, a ponadto, czego kabaret, stand-up i impro mogą uczyć się od siebie nawzajem.
4. O tym, czy widownię się uwodzi, czy wychowuje. Jak radzić sobie ze złymi występami i nie psuć widzom radości? Czy w ogóle przejmować się ich zdaniem? O wykorzystaniu improwizacji w procesie tworzenia skeczu, o wartości festiwali kabaretowych i o tym, co właściwie ocenia tam jury.
5. Na koniec naszej serii snujemy wizje przyszłości komedii w Polsce. Miksujemy kabaret ze stand-upem i improwizacją, pochylamy się nad formami video i internetowymi. Do tego wiemy już, jak wyglądałoby impro i stand-up w wykonaniu Sikora.

V 2020: Lockdown.

Jako 7 Kobiet w Różnym Wieku dostałyśmy nominację do impro Rap Wyzwania – dziękujemy Grupie Ludzi, nominujemy Slavic Party 7/24, Impy, Reset i IGLU.

III 2020, TVN, WARSZAWA

• Miałam przyjemność być gościem programu Dzień Dobry TVN, jako ekspertka od improwizacji i mogłam skrótowo przybliżyć wszystkim już siedzącym w domach, na czym polega impro.
• Nagranie możecie obejrzeć <TUTAJ>.
• Możecie zapytać „jak się tam znalazłaś” i sama siebie o to pytam. Napisali do mnie, zaprosili, ugościli i jakoś głupio mi było o to zapytać przed, a po… już mi nie odpowiedzieli na wiadomość z pytanie, skoro już nasz jednorazowy romans dobiegł końca! Nigdy się nie dowiemy.

KOŃCÓWKA 2019, POLSKA

• W końcu miałam okazję zagrać z tym super utalentowanym i inteligentnym trio Impy (jakoś dziwnie brzmi to zdanie, bo najpierw napisałam je po angielsku!) w Warszawie i oczywiście było śmiesznie, dziwnie i przede wszystkim mrocznie! Bardzo się cieszę, że się udało. Potem wróciłam do domu, ochłonąć po tym roku napakowanym ciężką pracą, wspaniałymi ludźmi, przygodami i innymi rzeczami, których się nie spodziewałam doświadczać w życiu. Jestem bardzo za to światu wdzięczna. A teraz odpoczywam, spędzam czas z rodziną i psem… no dobra i pracuję nad podcastem, co będzie wyzwaniem na 2020 rok jako coś totalnie dla mnie nowego!

zdjęcia: Serena Offidani

XI 2019, IMPROFEST, KRAKÓW

• Cóż mogę powiedzieć, Improfest jest epicki. Zobaczcie to zdjęcie po lewej. To nie jakaś tam piwnica, czy świetlica. Splendor. Chcemy być wyżej.
• Oglądałam po 6 godzin występów dziennie, poprowadziłam warsztaty „Dobry, Zły i Brzydki”, zobaczyłam po raz pierwszy musical w wykonaniu Baby Wants Candy i wyszłam wcześnie z imprezy i wstałam wcześnie, bo pomyliłam godziny warsztatów. I pomagałam z social mediami, które uważam za istotne – często zdarza się, że social media jakichś festiwali są aktywne przed, za to podczas festiwalu są martwe, potem po pojawia się jeden post z podziękowaniami i pół roku później pojawiają się zdjęcia!

X PODAJ PAGAJ, GDAŃSK

• Czas celebracji i dociskania lokalnych improwizatorów i przeglądu tego, co się aktualnie dzieje. Reżyserowałam obsadę do spektaklu „Bonnie i Clyde”, obejrzałam dużo występów, a na koniec poprowadziłam dyskusję o możliwościach rozwoju lokalnego środowiska, z której wnioski możecie przeczytać TUTAJ.

zdjęcia: Przemysław Obarski

IX 2019, IMPROV COMEDY RIGA, ŁOTWA

• W składzie Kaspars Silavs, Anna Pauksa, Luize Beca, Josh Wilson i ja zagraliśmy bardzo śmieszny i zwariowany występ – pierwsza połowa to był klasyczny „Livingroom”, a druga bazowała na warsztatach z tego dnia i dotyczyła konsekwencji tego, w co ludzie wierzą.
• Poprowadziłam cały weekend warsztatowy, podzielony na trzy tematy wybrane przez Organizatorów:
  – „Mózgotrzepy”, czyli impro crossfit pełen gier zawieszających mózg.
  – „Dobry, Zły i Brzydki”, czyli filmowe podejście do budowania postaci w odcieniach szarości.
  – „Sam jeden”, czyli cenne sytuacje, kiedy jesteśmy sami na scenie.
• Odkryłam również, że w Rydze mają bardzo specyficzny mechanizm otwierania drzwi na klatkę schodową przez który czujesz się, jak w escape roomie, TYLKO że to jest enter room!

IX 2019, DOLi, WROCŁAW

• DOLi był festiwalem unikatowym z przynajmniej dwóch powodów – zgodnie z hasłem „DOLi łączy kropki” zbierał improwizatorów z różnych miast i różnych grup, aby razem grali spektakle, które będą dla nich jakimś wyzwaniem. Drugim elementem jest to, że dwa główne dni odbywały się na Akademii Sztuk Teatralnych, co może wskazywać na to, że uczelnie teatralne zaczną traktować improwizację jako formę teatru, a nie tylko „elementarne ćwiczenia aktorskie dla pierwszoroczniaków”, jak zwykło się słyszeć tu i tam. Dodałabym jeszcze trzeci element, którym był spektakl nieimprowizowany, ale złożony ze skeczy napisanych i zagranych przez improwizatorów (i był zabawny!).
• Podczas festiwalu miałam przyjemność zagrać spektakl No Exit, charakteryzujący się jednością czasu, miejsca i akcji, czyli po prostu jest sceną bez cięć, i nie możesz opuścić danego pomieszczenia – tak więc utknęłam z cudnymi Pawłem Najgebauerem, Arturem Jóskowiakiem i Tomkiem Marcinko.
• Drugim show (to dobre słowo), w którym wystąpiłam była Mała Gra o Nic, przygotowana i prowadzona przez charyzmatycznego Maćka Buchwalda i było to TAK DURNE, dziękuję.

VIII 2019, IMPROFESTIVAL SALENTO, GALLIPOLI, WŁOCHY

• Nie ma bardziej wymarzonego festiwalu, niż ten. Koniec sierpnia. Południowe wybrzeże Włoch. Długie warsztaty, trzy dni uczenia w ZAMKU, występy końcowe w różnych miejscach Starego Miasta.
• Chodzenie na plażę w przerwach, woda w temperaturze zupy. Włoskie jedzenie przez cały tydzień. Organizatorzy, którzy troszczą się o Ciebie na każdym kroku i przynoszą Ci drugie śniadanie w przerwie warsztatów. Zaawansowani improwizatorzy na Twoich warsztatach, którzy nie tylko zanurzają się w proces Free Form, ale i na koniec wykorzystują to wszystko na scenie i wychodzi im super.
• Pierwszy mój występ z całym zespołem jazzowym w konwencji Soundpainting, a potem my – obsada włoskojęzyczna i z grubsza cały występ PO WŁOSKU, ale mimo braków w tej materii zagrałam! Impreza na łodzi przy zachodzie słońca nad morzem. Omar szczęśliwy z Soplicą. Kończący obiad z imprezą przy basenie (takie rzeczy nie tylko w filmach!!) 3 cudnych włoskich trenerów, Francesco, Fabrizio i Fabio, śpiewający mi włoskie piosenki we wspólnym mieszkanku. No dobra, jeden śpiewał Sailor Moon. Codziennie.

VIII 2019, ICC THEATRE, KOPENHAGA, DANIA

• Przez kilka dni mieszkaliśmy w pięknej Kopenhadze, jeździliśmy na rowerach, graliśmy występy w ICC Theatre i przygotowywaliśmy warsztaty biznesowe dla chyba 600, czy 800 ludzi razem z całą drużyną trenerów. Popłynęliśmy na wyspę Samso, gdzie było głównie nic, poza muzycznym festivalem jak Opener raz w roku. Pomysł był, żeby uczyć na świeżym powietrzu, bo wszystko było zaaranżowane w namiotach, jak na festiwalu. Wyobraźcie sobie nasze miny, jak lał deszcz pół godziny przed startem. Ale przeszło. Improwizatorzy : Pogoda 1:0. A kiedy rozmawiałam z Robem z Kanady, poczęstowałam go oscypkiem, a on mnie swoją książką o impro. Uczciwa wymiana!

VI 2019, MUZALIANS W ZIELONEJ GÓRZE

• Żaden festiwal, po prostu super występ naszego impro / tańca / beatboxu z Muzaliansem w Zielonej Górze i słodkie fotki. I z Władkiem Sikorą, który jest dinozaurem komedii w Polsce, a którego nie widziałam wieki!

IV 2019, GDAŃSKI FESTIWAL IMPRO „PODAJ WIOSŁO”

• Wystąpiłam ze swoją starą i moją pierwszą grupą impro z czasów, kiedy impro jeszcze nie funkcjonowało w Polsce. W Gorącej Wodzie Kompani nie istnieją już dobrych kilka lat, ale tak dla rozrywki i ukłonu dla dawnych widzów zeszliśmy się na ten jeden występ.

III 2019, FESTIWAL IMPRO BERLIN, NIEMCY

• Jestem fanką ilości pracy na tym festiwalu. Jest jedna, duża obsada złożona z improwizatorów z różnych krajów, którzy przydzieleni są do różnych spektakli i praktycznie grasz każdego wieczoru przez cały tydzień. Kiedy pracujesz nad konkretnym spektaklem, masz dwa dni prób i dwie noce występu z danym tytułem. Smutna rzecz jest taka, że występy dzieją się w tym samym czasie, więc grając w jednym, nie jesteś w stanie zobaczyć innych, ale cóż, życie!
• Wystąpiłam dwukrotnie w spektaklu „Radioplay”, który był improwizowanym słuchowiskiem radiowym – widzowie mogli nas obserwować, ale mogli też zamknąć oczy i dać się ponieść opowieściom w formacie Supercene i różnych gatunkach w oprawie dźwiękowej profesjonalnego udźwiękawiacza filmów, który miał ze sobą całą górę gadżetów do dźwięków. Horror w klimacie Lovecrafta, czy mała (nie)okropna dziewczynka zostaną w mojej pamięci.
• Wystąpiłam w „Who’s there?” dwukrotnie, spektaklu do którego dostaliśmy w kopertach na scenie pierwsze strony scenariusza sztuki, dostaliśmy przydział postaci i potem improwizowaliśmy sztukę do końca. W pierwszej zagraliśmy rodzinny dramat, w drugiej bardziej mroczną i surrealistyczną historię na granicy światów.
• Zagrałam w wieczorze krótkich form.
• Zagrałam w występie kończącym i jeśli jesteście ciekawi, to zapytajcie jak to było, jak zapytałam improwizatora z widowni, który miał ze mną zagrać scenę o „postać, którą zawsze chciał zagrać, ale nie miał okazji”, a on powiedział „nazista!”.
• Prowadziłam warsztaty będące częścią cyklu BIF z różnymi trenerami i skondensowany rzut okiem na moją filozofię impro.

II 2019, IMPROFESTIVAL KARLSRUHE, NIEMCY

• To był rzadki przypadek festiwalu, podczas którego nie było słabego występu! Każdy był rozrywkowy, a w różnym stylu, ale wszystkie na wysokim poziomie.
• Zagrałam w występie w stylu „Armando”.
• Zagrałam w duecie inspirowanym Miyazakim, „Spirited Away” z Gaelem Perry, z Arianą Jay na skrzypcach i było pięknie. Po występie podszedł do mnie Lee White i powiedział „Doprowadziłaś mnie do łez. Ale to ok, lubię sobie dobrze popłakać.”
• Wzięłam udział w warsztatach i zagrałam w występie „Soundpainting”, reżyserowanym przez Omara Galvana i rozwalił mi łeb! Nigdy w czymś takim nie grałam, obsada cieszyła się jak dzieci, a Omar to geniusz.
• Zagrałam w „Czterech Pokojach” Lee White’a.
• Zagrałam w „Centrepieces” Kiki Hohnen.
• Prowadziłam warsztaty „Mózgotrzepy”.
• Prowadziłam warsztaty „Biegnąca z Wilkami”.
• Prowadziłam warsztaty „Jestem z Tobą”.

XII 2018, FESTIWAL IMPROVENTION, CANBERRA (+ MELBOURNE, SYDNEY), AUSTRALIA

• Dobra, zatrzymajmy się na chwilę. Australia. Czaicie, Australia. Przygoda naszego życia. Wymienię tu tylko rzeczy, które tam zrobiłam z impro, a potem napiszę konkretnego posta poświęconego tej 3-tygodniowej wyprawie.
• Podczas Festiwalu Improvention w Canberze uczyłam „Dobry, Zły i Brzydki” i byłam zaskoczona, że tylu ludzi przyszło na warsztaty do nieznanej dziewczyny z Polski i poszło super!
• Zagrałam w Meastro.
• Prowadziłam Maestro.
• Reżyserowałam finał Maestro z Andrew Heflerem.
• Wystąpiłam z 7 Kobietami w Różnym Wieku z Billy Kissą.
• Wystąpiłam w „Livin la impro Loca” Matiasa Avacy z grami w różnych językach.
• Wystąpiłam w „Pasażerach” Jonathana Bridena.
• Wystąpiłam w „Random” Flaviena Repperta.
• Wystąpiłam w „Improvision”, konkursie piosenki impro.
• Byłam na warsztatach z „Kung fu” u improwizatorów z Tai Pei.
• Byłam na warsztatach o drzwiach u Laury Doorneweerd.
• Byłam na warsztatach z budowania zespołu u Joe Billa.
• Na koniec podróży zagrałyśmy z 7 Kobietami w Sydney.

zdjęcia: Wojtek Rojek

X 2018, IMPRODROM, BYDGOSZCZ

• Wystąpiłam z moją grecko-francusko-polską grupą The Allnighters, wzięłam udział w przerażających warsztatach musicalowych z Liz Peters i Joe Samuelem z The Maydays, i z Kasią Chmarą, no i ogólnie świetnie się bawiłam.

VII 2018, MASTERCLASS, WEEKEND WARSZTATOWY Z LEE WHITE’M, OSTROMECKO

• Kilka dni pracy z Lee i pierwszy mój (obejrzany) spektakl „15 minut sławy”, w którym Lee gra z widzem.

V 2018, MIĘDZYNARODOWE IMPRO W TEATRZE HOOPLA, LONDYN, ANGLIA

• Przygoda w Londynie, spotkanie nowych ludzi, których widziałam wcześniej tylko w internecie i występ z nimi w Hoopla – znałam tylko Victorię wcześniej! David wszystko zorganizował, mimo że był w USA bazowo i oczywiście efekt wszystkiego był super.

zdjęcia: Wojtek Rojek

IV 2018, URODZINY JOE BILLA, COMEDY CAFE, BERLIN, NIEMCY

• Czy wspominałam, że zaprzyjaźniliśmy się z Joe po traumie mixerowej? To dostałam zaproszenie do wystąpienia w jego urodzinowym show w Berlinie i nie mogłam odmówić!
• I zagraliśmy z wesołą zgrają improwizatorów. Poznałam Lee White’a, który będzie powracał od teraz w różnych moich przygodach i Nicka Byrne’a, który będzie powodem mojej największej impro przygody za kilka miesięcy! Już teraz byłam przez niego zaproszona, abym uczyła na jego festiwalu Improvention w Canberze, ale tak naprawdę nie wierzyłam, że to się może ziścić.
• Pamiętam ten moment, kiedy w wynajętym mieszkaniu o późnej porze Joe śpiewał do tyci karaoke „Bear necessities” i ktoś zadzwonił do drzwi, i naturalną reakcją było dla Lee, Nicka i mnie schować się toalecie i chichotać w czasie, kiedy Joe zapewniał sąsiadkę, że będziemy cicho.

I 2018, EASYLAUGHS, AMSTERDAM, HOLANDIA

• Z doskonałymi Easylaugh’sami zagrałam trzy mniejsze występy – trio z Jochemem Meijerem i Laurą Doorneweerd
• Z większą obsadą zagraliśmy historię małego polskiego miasteczka NIE pod Bydgoszczą, Rumi
• Zagraliśmy występ, w którym każda następna scena musi być w innym języku – i zaczęliśmy od gruzińskiego.
• Prowadziłam otwarte warsztaty „Dobry, Zły i Brzydki” i prowadziłam trening Easylaughsom (tak, jak też w to nie wierzę).

XII 2017, IMPROBUBBLE + THE BOOKENDS, BRUKSELA, BELGIA

• Wystąpiłam z cudną Kelly Agathos i Bartem Van Loonem jako The Bookends, w spektaklu inspirowanym fragmentami książek. Prowadziłam też trening dla kobiecego trio impro Kelly!

zdjęcia: Wojtek Rojek

XI 2017, WYWIAD DLA MAGAZYNU STATUS

• Nadal nie mogę uwierzyć, ale miałam DUŻY zaszczyt bycia gościem jedynego, wydawanego na cały świat miesięcznika „Status” i rozmawiać z Feną Ortallim! Nawet znalazłam się na okładce, o raaannyy! Jeśli jesteście ciekawi, co tam powiedziałam, WYWIAD DOSTĘPNY JEST TUTAJ.

zdjęcie: Tomek Kamiński

X 2017, IGLU THEATRE, LUBLANA, SŁOWENIA

• Kocham całą trójkę, Vida, Jusa i Petera, za to, jak różnymi, ale cudownymi ludźmi i improwizatorami są.
• Zagraliśmy spektakl „Supercene”, gdzie każde z nas ustawiało i reżyserowało jedną scenę, i z każdą rundą widownia decydowała, które chce najbardziej dalej oglądać. Od polskiego kina, po zwariowane sci-fi w kosmosie.
• Prowadziłam warsztaty z „Samoreżyserowania” dla studentów szkoły IGLU, spotkałam jeszcze innych impro słoweńskich ziomków jak Sara i Mis i jeszcze zdążyliśmy pojechać na wycieczkę w dzicz z Nezą i Videm!

zdjęcia: Przemysław Obarski

IX 2017, SOFIA INTERNATIONAL IMPROV FESTIVAL, SOFIA, BUŁGARIA

• Start mojej przygody z uczeniem na zagranicznych festiwalach! Nie zapomnę, jak Noah mnie zarekomendował i Zlatin zaufał po raz pierwszy!
• Prowadziłam trzy warsztaty, „Samoreżyserowanie”, o wykrzystaniu reżyserskich narzędzi w pracy z aktorem
• „Dobry, Zły i Brzydki” z filmowego budowania postaci w odcieniach szarości
• I „Dzikość Serca”, czyli narzędzia do wykorzystania we free formach!
• Wystąpiłam w trzech spektaklach trenerów z Jochemem Meijerem, Stefanem Pagelsem Andersenem i Noah Levinem, i zagraliśmy „Livingroom”, „Speed Harolda” i „Obiekty”, czyli edytowaliśmy sceny przenosząc obiekt z jednej sceny do drugiej. Świetne wsparcie i zabawa z tą trójką Gentlemanów.
• I Bebe i Agnieszka tam były, grały w mikserach!

VII 2017, MASTERCLASS, WEEKEND WARSZTATOWY Z VICTORIĄ BANG, OSTROMECKO

• Pracowaliśmy z Victorią Bang ze Szwecji przez kilka dni w pięknym pałacu w Ostromecku i po raz pierwszy wystąpiłyśmy z 7 Kobietami w Różnym Wieku po angielsku, z zagranicznym gościem!

VI 2017, SEATTLE INTERNATIONAL FESTIVAL OF IMPROV, USA

• Ten festiwal był rajem dla impro nerda jak ja. I poznałam mojego ulubionego nerda na świecie Randy’ego Dixona!
• Tematem festiwalu była „Moc”, czy „Siła” i było to właśnie to, czego potrzebowałam.
• Cieszę się, że nie znałam tam prawie nikogo, bo jakby ktoś mi opowiedział wcześniej o tych ludziach, to bym się czuła onieśmielona, a tak to nie bałam się być po prostu sobą.
• Podczas tego tygodnia pracowaliśmy całymi dniami na warsztatach (kocham to!), dwa pełne dni nad Viewpoints, dwa kolejne nad Teatrem Uciśnionych, kolejne z Randym nad tematem głównym i występowaliśmy co wieczór (jednego dnia byłam na scenie od 19.00 do 1.00 w trzech występach pod rząd!).
• Występowałam w głównych „Power Shows”, które były efektem naszej pracy warsztatowej
• sędziowałam w Theatre Sports, występowałam w tychże, jak i w różnych wieczorach krótkich form.
• Grałam w „Lost in Translation”, czyli występie gdzie mogliśmy tylko mówić w naszych rodzimych językach i poszło świetnie! Druga połowa obsady grała w ich „najgorszych językach” i było to prześmieszne.
• Usłyszałam podczas festiwalu zdanie „Łał, rozśmieszyłaś Randy’ego!”, co musiało coś znaczyć miłego.
• Ta podróż 8000 kilometrów w linii prostej w jedną stronę była dla mnie kamieniem milowym. Sama, na festiwal skupiony na znaczeniu „Siły”, również tej własnej, do ludzi z Reunion Island, Kanady, Islandii, Australii, zewsząd, grać i uczyć się rzeczy, których nigdy nie próbowałam i nadal być sobą. W pewien sposób był to najbardziej symboliczny moment w mojej impro podróży.
• Dzień po festiwalu siedziałyśmy z Sinimarią z Finlandii nad brzegiem wody i zapytałam „Dlaczego już czujemy frustrację na myśl o powrocie, jakby nie było tam ludzi, z którymi możemy robić rzeczy, które robiłyśmy tu, dlaczego czujemy się w tym same?”, a ona zwróciła ku mnie swoje duże oczy i powiedziała „Bo my chcemy więcej.”

IV 2017, GDAŃSKI FESTIWAL IMPRO PODAJ WIOSŁO

• Pamiętam ten festiwal głównie przez zostanie memem w reakcji na złe żarty. Była to jakaś pierwsza festiwalowa próba zaadaptowania sportów teatralnych na polski festiwal, w której pełniłam role sędziowską.
• Grałam wtedy też w Grand Finale, ale już go nie pamiętam.

II 2017, MIĘDZYNARODOWE WARSZTATY IMPRO NA UNIWERSYTECIE GDAŃSKIM

• To był fajny moment pierwszego sprowadzenia kilkorga międzynarodowych trenerów w składzie Sinimaria, Enna-Matilda i Markus z Finlandii, i Laura i Jochem z Amsterdamu do mojej lokalnej społeczności, jak i pierwszy taki międzynarodowy występ, by pokazać w praktyce elementy nauczane na tych warsztatach!

XI 2016, FESTIWAL BIG IF, BARCELONA, HISZPANIA

• Raaaany, mój pierwszy międzynarodowy festiwal! Pierwsze warszaty po angielsku za granicą, uczyłam się u Liz Peters, Kaci Beeler i Jaya Sukowa. Pierwszy występ po angielsku za granicą. Z Ohaną zagraliśmy „Boskie interwencje”, format w którym konkretni widzowie mają konkretne supermoce i na szczęście skończyło się na tym, że mieliśmy z Jochemem tańczyć, a nie na przykład śpiewać! Zostaliśmy przedstawieni widowni jako impro illuminati.
• O czym warto wspomnieć, były to też narodziny Polskiego Gangu na międzynarodowych festiwalach. A zaczęło się to między innymi od tego, że część moich ówczesnych studentów stwierdziła „O super, jedziesz do Barcelony na festiwal? Pojedziemy z tobą!” i od bycia w pokoju z Kasią Chmarą, moją siostrą Beatą Różalską i Agnieszką Kuśmirak, co zapoczątkowało naszą piękną historię. O ogólnym koncepcie Polskiego Gangu MOŻECIE PRZECZYTAĆ TU.

IV 2016, GDAŃSKI FESTIWAL IMPRO PODAJ WIOSŁO

• Podczas tego festiwalu prowadziłam warsztaty z „Prostej historii o miłości” i pewnie dlatego później działo się, co się działo. Przed Grand Finalem w zmieszanym składzie rozmawialiśmy z obsadą, co chcemy zagrać. Jeden improwizator powiedział „Może zaczniemy od 3 emocjonalnych scen?”, a drugi na to, że „to on wejdzie w czwartej”. W każdym razie przyjęłam to wyzwanie i dołączyłam do pierwszego w pierwszej scenie i przez szczerą po-zerwaniową-scenę doprowadziłam siebie i widownię do łez. Bo lubię zabawne rozpoczęcia. Przy okazji, drugi improwizator faktycznie wszedł w czwartej scenie.